(إِنَّ اللّهَ اصْطَفی آدَمَ وَنُوحاً وَآلَ إِبْراهِـیمَ وَآلَ عِمْرانَ عَلَی الْعالَمِـینَ * ذُرِّیَّةً بَعْضُها مِنْ بَعْض وَاللّهُ سَمِـیعٌ عَلِـیمٌ).[15]
تحقیقاً خداوند، آدم و نوح و آل ابراهیم و آل عمران را بر جهانیان برگزید و انتخاب فرمود. آنان ذریه و دودمانی بودند که بعضی از بعض دیگر به وجود آمدند و خداوند، شنوای دانا است.
آیه نخست، به وضوح دلالت می‌کند بر این که خداوند برای این بزرگواران، فضیلت و مزیت قائل است و هر یک از آنان ویژگی‌هایی داشته‌اند که موجب شده است خداوند بزرگ و حکیم، آنان را از میان مردم انتخاب کند.
از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است که محمد بن اشعث بن قیس کندی ـ لعنه الله ـ به امام حسین(علیه السلام)گفت: ای حسین بن فاطمه! چه حرمت و احترامی برای تو از رسول‌خدا(صلی الله علیه وآله)است که برای غیر تو نیست؟ حضرت این آیه را قرائت فرمود: (إِنَّ اللّهَ اصْطَفی آدَمَ وَنُوحاً وَآلَ إِبْراهِـیمَ وَآلَ عِمْرانَ عَلَی الْعالَمِـینَ * ذُرِّیَّةً بَعْضُها مِنْ بَعْض...)آن‌گاه فرمود: «و الله که محمد از آل ابراهیم است و تحقیقاً عترت هدایت کننده، از آل‌محمد هستند».[16]
امام حسین(علیه السلام) در پاسخ این سؤال محمد بن اشعث که چه حرمتی برای شما است که دیگران ندارند، پس از قرائت آیه یاد شده، توضیح می‌دهد که محمد از آل ابراهیم است ـ که خداوند انتخاب کرده و اختیار فرموده است ـ و با این آیه، به اثبات رساند که ما عترت پیامبر اسلامیم و پیامبر هم از آل‌ابراهیم است; در نتیجه، ما از آل‌ابراهیم هستیم. این است آن حرمت و پیوندی که ائمه طاهرین(علیهم السلام) با رسول خدا دارند و ویژه آن بزرگواران و فرزندان و بستگان آنان است.
اکنون بنگریم که خداوند، بزرگِ این خاندان مکرّم و معظّم را انتخاب کرده است و همه می‌دانیم که . . .

ادامه مطلب را اینجا بخوانید